Je bent al langer niet tevreden, maar kunt de vinger niet op de zere plek leggen. Of misschien wel, maar wil je het niet aan jezelf toegeven. Je durft de confrontatie met jezelf niet aan, want dan…. Er is altijd wel iets, om er niet over na te hoeven denken; mensen of situaties die jij prioriteit geeft. Een hogere prioriteit dan jouw eigen ik.
Maar wanneer kies jij nou voor jou zelf?
Zo gaat het meestal. Je gaat de signalen uit de weg, zolang het kan. Totdat het niet meer lukt. De kans dat je dan in een zwart gat valt, een burn-out, is erg groot. De trigger daarvoor is vaak miniem, maar net die druppel die alles laat overstromen. Je hebt het overzicht niet meer, of het gevoel dat je de touwtjes niet meer in handen hebt. Alles is teveel.
Tot overmaat van ramp neem je het jezelf ook nog kwalijk!
Het hoeft niet zo ver te komen. Je kunt ook al eerder aan de bel trekken. Veel beter zelfs!
Zet die stap naar de huisarts voor een gesprek, of zoek zelf een coach. In ieder geval iemand die jou en jouw situatie niet kent. Fijn om daar je verhaal te kunnen doen, om jouw beleving te kunnen vertellen, zonder dat de ander daar een oordeel over heeft.
Alleen al het vertellen van jouw verhaal lucht op! Je problemen zijn dan nog niet opgelost, maar het voelt al wel een stuk lichter. Door het gesprek met de ander, lijk je weer een overzicht te krijgen van de situatie. Een coach kan je dan helpen om naar die situatie te kijken. Hij of zij helpt je om de diverse invalshoeken te zien, om belemmerende gedachten of ingesleten patronen te bekijken: helpen ze jou nog wel of zitten ze juist in de weg?
Een vraag die ik altijd stel: hoe ziet de wereld eruit als jouw problemen opgelost zijn?
Wat ik ook altijd wil weten: welk cijfer geef jij je nu voor je geluksgevoel?
Deze vragen maken altijd een hoop los, en eigenlijk geef jij daarmee zelf richting aan jouw doel: een beter en fijner leven. Dat gun jij iedereen, nu nog jezelf!
Durf te kiezen voor jezelf!
Confronterend? Bel of mail me