fbpx

Tag: verantwoordelijkheid

Geplaatst op

Nieuwe start

Zoals elk jaar met nieuwjaar, maken we ook na de zomervakantie vaak nieuwe voornemens.
Zeker als je overladen die vakantie bent ingegaan en tijd nodig hebt gehad om weer te landen, om weer tot rust te komen. Vervolgens merk je dat je weer leeft: je hebt weer tijd voor ontspanning en voor je omgeving. Dat gevoel wil je niet meer kwijt! Je neemt je voor om het niet meer zover te laten komen, maar hoe houd je dat vol? Je voelt je tenslotte ook verantwoordelijk voor je werk; werk dat je ook leuk vindt.

Balans
Belangrijk is natuurlijk om de balans te vinden én vast te houden, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan! Je kunt je nieuwe voornemen op meerdere manieren aanpakken: door te focussen op time-management, door keuzes te maken (wat hoort bij mijn taak en wat bij die van mijn collega), door een strakke scheiding tussen werk en privé, of door te onderzoeken waarom je je zo verantwoordelijk voelt, of waarom jij steeds die klusjes op je neemt omdat niemand anders dat doet. Er zijn dus meerdere invalshoeken om je voornemen te realiseren.

Valkuilen
Misschien werkt een combinatie van meerdere benaderingen wel voor jou, maar heb je iemand nodig om niet weer in die valkuil(en) te stappen. Het kan ook zijn dat je wel een idee hebt waar het aan schort, maar geen idee hoe dat aan te pakken. Een andere mogelijkheid is dat je geen idee hebt waarom het je steeds niet lukt om je voornemen waar te maken.

Omgevingsfactoren en overtuigingen
Neem het jezelf niet kwalijk: je bent bij lange na niet de enige! Hulp kan je op de juiste weg helpen. Soms is het fijn als iemand objectief naar jouw manier van werken en jouw systeem (omgevingsfactoren) kan kijken en je tips kan geven of belemmerende overtuigingen kan ombuigen.

Zorg goed voor jezelf!
Wil je meer informatie over de mogelijkheden die ik je kan bieden? Neem gerust contact op! Zorg in ieder geval goed voor jezelf: laat stress niet te lang doorsudderen.

Geplaatst op

Burn-out: verantwoordelijkheid van werknemer?

In een artikel van Trouw, gaat het over de discussie of de werkgever of werknemer verantwoordelijk is voor een burn-out. Daar worden rake dingen gezegd.
Het fenomeen burn-out heeft zich de laatste jaren stevig gemanifesteerd als beroepsziekte. Preventie moet het tij keren. De burn-out is als gevolg van de lock-down in coronatijd veel meer aan de orde.

Er wordt in dit artikel gesteld dat een burn-out te maken heeft met drie pijlers, te weten   werk, privéleven (gezin, familie, vrienden) en ik (iemands mentale en fysieke gesteldheid). Nederlandse bedrijfs-, verzekerings- en huisartsen zien daarom burn-out niet als een aandoening die uitsluitend met werk te maken heeft. Dat is natuurlijk ook zo: als het op één van die pijlers langere tijd niet lekker loopt, dan neem je dat ook mee naar de andere pijlers.

De diepere oorzaak moet worden onderzocht, om een adequate behandeling te starten. Als dat traject is doorlopen, dan zullen alle pijlers daarop vooruit gaan. Daar is zowel de werknemer als de werkgever bij gebaat. Naar mijn idee is de werkgever er dan ook bij gebaat om zich te bekommeren om het welzijn van zijn medewerker en om daarin te investeren.

In genoemd artikel stelt bedrijfsarts Ribbens dat mensen een eigen verantwoordelijkheid hebben om stress op die drie niveaus tijdig te herkennen. Er wordt een vergelijking gemaakt met een kanarie die opgewekt zingend de kolenmijn ingaat. Als hij van zijn stokje valt door giftige gassen, is dat dan de schuld van de kanarie, de medewerker, of van de mijn, de werkomgeving? De werkomgeving, geeft ook Ribbens aan. Maar om die werkomgeving te veranderen, zal de medewerker het gesprek moeten aangaan met de baas. Lukt dat niet, dan kan de medewerker ander werk zoeken of het risico nemen dat hij net als de kanarie van zijn stokje gaat. En daar gaat het naar mijn idee mis! De baas kan óók in gesprek gaan met zijn werkgever als hij ziet dat er zaken niet lekker lopen!

Wat volgens Ribbens ook meespeelt, is dat tegenwoordig de vrijheid (autonomie) weliswaar groter lijkt, maar dat niet per se is. Bureaucratie, vooral in onderwijs en zorg, geeft medewerkers het gevoel dat anderen bepalen hoe zij moeten werken. Zorg en onderwijs zijn dan ook twee sectoren waarin burn-outs veel voorkomen.

Belangrijk dus voor de werknemer in het algemeen, maar vooral die in de zorg en in het onderwijs; ga op tijd in gesprek met je werkgever! Vraag om begeleiding en modder niet verder. Hiermee ook een oproep aan de werkgevers: ga ook zelf in gesprek met je werknemer! Wacht niet tot hij omvalt en jij met hoge kosten zit. Voorkomen is beter dan genezen. Zoek hulp bij een (dreigende) burn-out. Het liefst bij iemand die dit bij de wortel weet aan te pakken, zodat kans op herhaling minimaal is. Bedrijfsartsen: verwijs door!